Zgodnie z art. 53 Włoskiej Konstytucji “Wszyscy są zobowiązani do uczestniczenia w wydatkach publicznych stosownie do swoich możliwości podatkowych. System podatkowy jest ukształtowany na zasadzie progresji”.
Opodatkowanie we Włoszech opiera się na zasadzie progresywnej i ma na celu finansowanie opieki społecznej i usług, które mają być świadczone na rzecz samych obywateli.
W związku z tym obowiązek płacenia podatków musi być dostosowany do zdolności podatkowej obywatela, to znaczy do jego sytuacji ekonomicznej.
Organem właściwym do spraw podatków jest Urząd Skarbowy (Agenzia delle Entrate), któremu co rocznie należy przedkładać „zeznanie podatkowe”.
Na początku pobytu we Włoszech cudzoziemiec lub obywatel UE, który nie przebywa tu tymczasowo, musi wystąpić do lokalnych biur Agenzia delle Entrate, zwanych Urzędami Skarbowymi, (Uffici delle Entrate) o wydanie NIPu (Codice Fiscale).
Jest to Numer Identyfikacji Podatkowej przypisany każdemu obywatelowi do celów podatkowych, który jest konieczny dla rejestru podatkowego do rejestrowania i sprawdzania istotnych danych dla instytucji podatkowych. Osoba musi okazać swój NIP (CF) celem otwarcia konta bankowego, dokonywania płatności, do zakupu lub sprzedaży nieruchomości lub samochodu, do zawarcia umowy o prace, do zapłaty lub zwrotu podatków.
Obywatel UE zawsze podlega ustawodawstwu podatkowemu kraju, w którym zamieszkuje. W niektórych przypadkach może wystąpić ryzyko podwójnego opodatkowania, jeśli dwa kraje mają prawo do opodatkowania dochodów obywatela UE. Dzieje się tak w następujących sytuacjach:
- pracownik dojeżdżający do pracy za granicą (mieszkający w jednym kraju UE, ale pracujący w innym)
- pracownik delegowany za granicę na krótki okres
- osoba, która wnioskowała o przeniesienie zasiłku dla bezrobotnych ze swojego kraju pochodzenia do kraju UE, w którym mieszka i szuka pracy;
- emeryt z kraju UE mieszkający w innym kraju członkowskim;
W takich sytuacjach, chociaż obywatel zawsze podlega przepisom podatkowym kraju, w którym zamieszkuje, może być również zobowiązany do płacenia podatków w kraju pochodzenia.
Większość krajów przestrzega umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które przeciwdziałają opodatkowaniu przez oba kraje członkowskie.
Na mocy większości dwustronnych umów podatkowych podatki płacone w kraju, w którym jest prowadzona praca, są odejmowane od podatków płaconych w kraju zamieszkania. W innych przypadkach dochód, uzyskiwany w kraju, w którym pracuje, mógłby być uważany za podlegający opodatkowaniu tylko w tym kraju i zwalniać z podatku w kraju jego zamieszkania. Jeśli stawka podatku w kraju, w którym pracuje, jest wyższa, będzie to kwota, którą musi uiścić – nawet jeśli zostanie ona wyrównana przez podatek pobierany w kraju zamieszkania lub jeśli ten ostatni zwalnia z jakiegokolwiek innego podatku.
LINKI POMOCNE DO TEMATÓW O KTÓRYCH MOWA
https://europa.eu/european-union/topics/taxation_it
https://europa.eu/youreurope/citizens/work/taxes/income-taxes-abroad/index_it.htm
https://europa.eu/youreurope/citizens/work/taxes/double-taxation/index_it.htm
